مطلب زیر رو سال گذشته نوشته بودم.
در فاصله 5 روز تا پرتاب فضاپیمای سایوز، پیدا کردن انوشه انصاری و گفتگوی یک ساعته با او یک حرکت موفق و حرفه‌ای بود که باید افتخار تلویزیونی آن را به نام شبکه چهار ایران که شبکه علمی کشورمان است، ثبت کرد
از باب شوخی هم مورد زیر رو می نویسم :
امروز سالگرد به فضا فرستاده شدن اولین زن ایرانی انوشه انصاری است. به امید روزیکه آخرین زن ایرانی هم به فضا فرستاده شود... از طرف انجمن مردان خون جگر.
توی این یک هفته دلم نمیومد که دوباره قالب رو عوض کنم.
آخه امسال اصلا نفهمیدم چطوری تموم شد.
یک روز یه ترکه منافق داشته دنده عقب با ماشین از کوه می رفته بالا بهش می گن: چرا دنده عقب میری؟ می گه:آخه می ترسم بالا جا نباشه نتونم دور بزنم. بعدا وقتی می خواسته پایین بیاد باز می بینن داره دنده عقب می یاد می گن: الان چرا دنده عقب می یای؟ می گه: آخه بالای کوه جا بود تونستم دور بزنم.
این حکایت رو نوشنم چون فکر می کنم بعضی ها فقط دنده عقب رفتن رو بلدند. بعضی اوقات ما نمیدونیم که کارهای ما از حکایت بالا هم خنده دار تره اما!
خدا کمک کنه که بتونیم دست از عقب رفتن برداریم و واقع بینانه به اطراف نگاه کنیم.
یکی ازم می پرسید کی باید پیام خصوصی بگذارم.
فکر کنم برای این پست باید گذاشت.
حکایت ما و ماه رمضان،حکایت آن یخ فروشی است که گفتند فروختی؟ گفت نخریدند ولی تمام شد.
